Φιλελληνισμός : η συμπάθεια και η υποστήριξη ξένων υπηκόων προς την Ελλάδα και τους Έλληνες. (κλικ)
Ο όρος Φιλέλληνας (Αρχαία Ελληνική: "Φιλέλλην", σύνθετη φίλος + Έλλην), αποτελεί χαρακτηρισμό εκείνου που τρέφει ιδιαίτερη αγάπη προς τους Έλληνες και κάθε τι ελληνικό που την εκδηλώνει όμως δια λόγου ή έργου. Στη νεοελληνική καθιερώθηκε να λέγεται για ξένους υπηκόους που εκδήλωσαν φίλια αισθήματα προς την Ελλάδα, κυρίως κατά τον Αγώνα της ανεξαρτησίας του 1821. (κλικ)
''Τα μάτια μου δεν είδαν τόπο ενδοξότερο από τούτο το αλωνάκι" Δ.Σολωμός
Δόξα στο Μεσολόγγι
Γη, τους ξάστερους πάντοτε ουρανούς μου Κάθε λογής κόσμοι αστρικοί πλουμίζουν, Άστρα που σβύνουν και πού πέφτουν, άστρα Που τρεμοφέγγουν,
..............................
Μα εσύ, ρουμπίνι απ΄ τους αχνούς δεμένο Μαρτυρικών και ηρωικών αιμάτων. Στον ουρανό της πλάσης, καθώς είναι του πόλου το άστρο, Του πόλου το άστρο εσύ στους ουρανούς μου Της Δόξας, δόξα, ώ Γή! Το Μισολόγγι: Κι΄ οι με ονόματα μύρια γνωρισμένοι Κόσμο μου που είναι Κι΄ οι από σπαθιού καταχτητές, και οι δάφνες Των πολεμάρχων οι αιματοβαμμένες, ....
Κωστής Παλαμάς
Το πολιορκημένο Μεσολόγγι
Οι υπερασπιστές του
Αθανάσιος Ραζηκότσικας αρχηγός. Σκοτώθηκε στην έξοδο.
Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου (Ευγένιος Ντελακρουά 1826)
Έξοδος : Θεόδωρος Βρυζάκης
Ο Χρήστος Καψάλης ανατινάζει την πυριτιδαποθήκη «Το Μεσολόγγι», Α. Βαλαωρίτου
Στον τάφο του κλεισμένο, το Μεσολόγγι, σκέλεθρο, γυμνό, ξεσαρκωμένο, δεν παραδίδει τα άρματα, δεν γέρνει το κεφάλι… Κρατεί για νεκροθάφτη του το Χρήστο τον Καψάλη. Το ράσο του Δεσπότη του φορεί για σάβανό του κι ως φλογερό μετέωρο πετά στον ουρανό του. Και θάβεται ολοζώντανο…! Στο διάβα του τρομάζουν τα αστέρια που το κοιτάζουν και ταπεινά μεριάζουν… Κλαρί δε φαίνεται χλωρό και το στερνό χορτάρι του μάρανε, το σκότωσε, το αράπικο ποδάρι.
Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός γεννήθηκε το 1798 στη Ζάκυνθο. Το 1807 πήγε μαζί με το δάσκαλό του Σάντο Ρόσι στη Βενετία για σπουδές. Γρήγορα όμως εκδήλωσε και την ποιητική του κλίση γράφοντας στίχους στα ιταλικά. Το 1818 γύρισε στη Ζάκυνθο και καθώς ήταν επηρεασμένος από τα ιταλικά, συνέχισε να γράφει ποιήματα στην ιταλική γλώσσα. Το 1822 όμως γνώρισε το Σπυρίδωνα Τρικούπη ο οποίος τον παρότρυνε να γράψει και στην ελληνική και μάλιστα στη δημοτική. Το πρώτο ποίημα του Σολωμού στα ελληνικά ήταν η "Ξανθούλα". Από τότε αφιερώθηκε αποκλειστικά στη λογοτεχνία. Ούτε παντρεύτηκε, ούτε δούλεψε ποτέ γιατί δεν είχε βιοποριστικό πρόβλημα.. Από το πρωί μέχρι το βράδυ η μοναδική του ενασχόληση ήταν το διάβασμα και το γράψιμο. Το 1828 ο Σολωμός εγκατέλειψε την Ζάκυνθο και πήγε στην Κέρκυρα. Ωστόσο η Κέρκυρα θα σταθεί αφορμή να αλλάξει τρόπο ζωής. Εκεί κλονίστηκε η υγεία του και τελικά στις 21 Φεβρουαρίου 1857 νικήθηκε απ' το χάρο. Η φήμη του ήταν τόσο μεγάλη που τη μέρα του θανάτου του κηρύχτηκε δημόσιο πένθος.
Το έργο του Σολωμού Ο Σολωμός υπήρξε πολυγραφότατος, ωστόσο δεν άφησε πολλά έργα του γιατί φιλοδοξούσε να πετύχει το τέλειο και από άποψη μορφής μα και περιεχομένου. Έγραφε και έσκιζε συνεχώς. Σ' αυτό μάλιστα οφείλεται και το γεγονός ότι άφησε και έργα ημιτελή . Ήθελε πρώτα να είναι αυτός ευχαριστημένος και ύστερα οι άλλοι. Αυτό ζημίωσε τη λογοτεχνία μας που στερήθηκε τα κατεστραμμένα έργα του, γιατί ο Σολωμός έκρινε τα
έργα του με μεγάλη αυστηρότητα. Η συνολική λογοτεχνική παραγωγή του Σολωμού κρίθηκε απ' όλους ως πολύ αξιόλογη. Και πράγματι τέτοια είναι. Μερικά απ' τα σπουδαιότερα έργα του είναι: «Ύμνος εις την ελευθερίαν », «Ωδή στον Λόρδο Μπάιρον», «Λάμπρος», «Ελεύθεροι πολιορκημένοι» ," Κρητικός", "Η Γυναίκας της Ζάκυνθος"κ.α.